In de periode 2017-2018 heb ik met mijn onderwijsinstelling meegedraaid in het Erasmus+ KA2-project “Digital Classrooms & Floristry Vocational Education in Europe”. Doel van het project was om bestaande èn aankomend medewerkers/ondernemers in de bloemenbranche (bij) te scholen in de veranderende branche. En dát de branche aan het veranderen is kun je alleen al zien aan het afnemend aantal bloemenzaken.
Daarvoor hebben we op niveau 3/4/5 MOOC’s voor onze en andere digitale leeromgevingen ontwikkeld. In vervolg op dat project ben ik nu betrokken bij een project dat zich richt op het gebruik van AR/VR en 3D printen in de bloemenbranche. We doen dat samen met andere (ook niet-bloemgerelateerde) buitenlandse onderwijsinstellingen.
Voor de zomer hebben we onder medewerkers van zowel de branche als het bloem-onderwijs een enquête uitgezet, waarbij we probeerden draagvlak en noodzaak van het inspelen op de nieuwe technologische ontwikkelingen te achterhalen. Is er überhaupt behoefte om “iets” met AR/VR en 3D printen te doen? En zo ja, waarom en zo nee, waarom dan niet? Waar liggen de belemmeringen als je het wel wilt; wat zijn de argumenten om er niet aan te beginnen?
De uitkomsten zijn 50/50. De helft ziet nut en noodzaak, wil aan de slag maar ervaart nog wel allerlei belemmeringen. De andere helft ziet geen nut en noodzaak.
Nu vraag ik me bij die andere helft af: is daar nu sprake van onbewust, of juist bewust onbekwaam zijn?
Photo by Patrick Schneider on Unsplash
