Digi4VET: AR en 3D printen als onderdeel van bloemopleidingen bij zone

Afgelopen 3 en 4 juni waren de testdagen van het internationaliserings-/Erasmus KA2 project Digi4VET; 28 juni is het project gepresenteerd. Met Digi4VET hebben we ingezet op het gebruik van nieuwe technologieën (AR, 3D Printen, sales 4.0) bij onze nieuwe bloemopleidingen. Ik heb daar eerder wat over geblogd.
Bij het project waren ook een chemie-opleiding in Dresden en een schildersopleiding in Brussel betrokken.

Kern van de gedachte is dat technologie zowel een middel, als een doel kan zijn. Bijvoorbeeld: 3D printen als onderdeel van een creatief proces, waarin je leert samenwerken en omgaan met materialen. Maar het doel kan ook zijn tot een mooi ontwerp te komen, bijvoorbeeld als een alternatief grondwerk voor bloemstukken.
Zo kan Augmented Reality ook worden ingezet als bijvoorbeeld de ‘IKEA-app’, waarin je bloemstukken en een ‘green wall’ visualiseert in een bestaande omgeving. Maar we hebben ook een app ontwikkeld waarin het leeraspect is meegenomen: wat is de invloed van zon/licht, luchtvochtigheid en wind/tocht op bepaalde planten?

3D Printen en AR vormen de eerste twee van vier modules. De derde module gaat over hoe je de nieuwe technologie in de bloemenbranche in kunt zetten. Omdat de modules zijn bedoeld voor docenten, kreeg deze vraag een behoorlijk ‘meta’-niveau: hoe laat je docenten nadenken over hoe zij studenten kunnen laten nadenken over het gebruik van nieuwe technologieën als ondernemer in de bloemenbranche? Welke mogelijkheden zie je voor je?

In eerste instantie had ik daar zelf ook niet zo’n beeld bij, totdat ik bloemstukken verrijkt met AR zag (filmpjes bij een bloemstuk voor Valentijnsdag), green wall ontwerpen, allerlei zelf ontworpen 3D geprinte materialen voor in de verkoop in een bloemenwinkel, bloemstukken ontworpen met autocad, en 3D geprint grondwerk (in plaats van het eeuwige steekschuim). Eigenlijk veel meer dan ik zelf voor mogelijk had gehouden.

 

(3D geprint bouquet. bron: joshharker.com)

De vierde module is daarom een docentenhandleiding geworden en gaat vooral in op hoe je AR en 3DP in je eigen onderwijs kunt inzetten. Wanneer je daar nog meer over wilt weten ligt onder het gehele project een manual over de samenhang tussen technologie, je vakkennis en pedagogiek/didactiek. TPACK komt daar onder meer in voorbij.

Een project waar we wel een paar jaar aan hebben gewerkt, maar het resultaat mag er zijn. Nog even de laatste puntjes op de i: vanaf eind augustus vind je de online leermodules hier (wel even aanmelden). We zijn de modules nog aan het vertalen, ook naar het Nederlands.

Practoraat internationalisering

ROC Mondriaan en ROC van Twente hebben sinds 16 november 2020 een officieel ‘practoraat internationalisering’. De kersverse practor Babette Hoeberigs hield online haar inaugurele rede die je hier terug kunt zien.

Een ontwikkeling die niet uit kon blijven, gegeven de aandacht die er de laatste tijd is voor enerzijds internationalisering in het mbo en anderzijds de practoraten die bij de mbo-instellingen uit de grond schieten. Om het eerste te benoemen: politiek, EU, raden, brancheorganisaties, allen wijzen ze op het belang voor studenten om met de juiste ‘internationale competenties’ de arbeidsmarkt te betreden. We leven immers in een globaliserende wereld, voor Nederland als handels-/exportand hebben internationale betrekkingen altijd een groot belang gehad en we exporteren niet alleen goederen, maar ook kennis.

Voor mij was deze rede interessant om te zien hoe die raakt aan mijn onderzoek. Een paar zaken vallen dan op:

  • het is een practoraat van twee “grijze” beroepsopleidingen (ROC); ik werk zelf in het groene mbo;
  • waar ik zelf zoek naar de opbrengsten van internationalisering voor studenten, ging het in de aftrap van het practoraat vooral over de rol van docenten en curriculumontwikkeling.

Zaken die prima naast elkaar kunnen en moeten bestaan, maar zelf focus ik graag op ‘maar wat heeft de student in de klas er aan’. Wat zijn de opbrengsten van internationalisering voor de student zelf, zeker waar het gaat om vakkennis? Daar is nog niet zo veel over bekend.

Mocht je meer willen weten over het practoraat internationalisering: er is nu ook een website in de lucht. Die vind je hier.

Afbeelding van OpenClipart-Vectors via Pixabay

Internationalisation in Floristry

In de periode 2017-2018 heb ik met mijn onderwijsinstelling meegedraaid in het Erasmus+ KA2-project “Digital Classrooms & Floristry Vocational Education in Europe”. Doel van het project was om bestaande èn aankomend medewerkers/ondernemers in de bloemenbranche (bij) te scholen in de veranderende branche. En dát de branche aan het veranderen is kun je alleen al zien aan het afnemend aantal bloemenzaken.
Daarvoor hebben we op niveau 3/4/5 MOOC’s voor onze en andere digitale leeromgevingen ontwikkeld. In vervolg op dat project ben ik nu betrokken bij een project dat zich richt op het gebruik van AR/VR en 3D printen in de bloemenbranche. We doen dat samen met andere (ook niet-bloemgerelateerde) buitenlandse onderwijsinstellingen.

Voor de zomer hebben we onder medewerkers van zowel de branche als het bloem-onderwijs een enquête uitgezet, waarbij we probeerden draagvlak en noodzaak van het inspelen op de nieuwe technologische ontwikkelingen te achterhalen. Is er überhaupt behoefte om “iets” met AR/VR en 3D printen te doen? En zo ja, waarom en zo nee, waarom dan niet? Waar liggen de belemmeringen als je het wel wilt; wat zijn de argumenten om er niet aan te beginnen?

De uitkomsten zijn 50/50. De helft ziet nut en noodzaak, wil aan de slag maar ervaart nog wel allerlei belemmeringen. De andere helft ziet geen nut en noodzaak.
Nu vraag ik me bij die andere helft af: is daar nu sprake van onbewust, of juist bewust onbekwaam zijn?


Photo by Patrick Schneider on Unsplash